او یک شهید است

این داستان افسانه نیست. داستان سکوتی است که هنوز هم نشکسته. خاری و استخوانی که هنوز هم چشم و گلوی پیروان آل یاسن را می رنجاند. نه! افسانه نیست این داستان. داستان تفهیم جرم جنینی در بطن مادر، داستان دری سوخته که دیه ای بود برای گلستان شدن آتش نمرود بر ابراهیم، داستان سقوط اشکی به یک چاه که دیه ی سعود یوسف بود از چاهی دیگر. شنیده ای آن روایت را که می گوید، اگر برگ گلی بر بدن حوریه ای بهشتی بنشیند، نقش آن بر تنش خواهد ماند؟ حال می فهمی چرا در روز قیامت انسیه الحورا با جراحات آن داستان وارد صحرای محشر می شود، داستان؟ همان داستان کوچه و ....نه! من نمی توانم بازگو کنم! اگر دلش را داری خودت بخوان در تاریخ، و بلند بلند گریه کن و بدان ای جوان رشید که او مادرت است! داستان این نوع مرگ، همان است که الگو شده برایمان تا به امروز . شهادت! او معنا کرد برایمان تفسیر این کلمه را و هر چند مزار او قطعه و پلاک ندارد و الگوی بی نشان های ماست، اما ما نام مزار شهدایمان را گزاشته ایم : بهشت زهرا (س).